In de eerste plaats lopen er twee
afstandsschalen door elkaar heen. Er staan groottes van de
planeten en er zijn de afstanden tussen de planeten. En die beide
schalen kloppen alle twee van geen kanten.
De relatieve grootte van de planeten is helemaal fout. Vooral de
zon komt er maar bekaaid vanaf. Als je de planeten op (relatieve)
ware grootte zou tekenen krijg je zoiets:
Vijf planeten zijn eigenlijk te klein om te tekenen; 't
worden stipjes. Dat maakt het plaatje helaas wat saaier, maar het
geeft wel veel beter aan hoe nietig onze aarde bijvoorbeeld is ten
opzichte van de zon of van Jupiter.
Op de tweede plaats is ook de afstand tot de zon helemaal verkeerd
weergegeven.
de juiste verhoudingen zijn ongeveer als volgt:
Nogal druk daar bij de eerste vier planeten, niet? Een heel
ander beeld dan de plaatjes uit de boeken!
Maar de ergste fout moet nog komen: de beide schalen (grootte van
planeten en afstand tussen planeten) zijn volledig NIET met elkaar
in overeenstemming.
Stel dat we de zon zo groot als een doperwt zouden tekenen (straal
2 millimeter); de andere planeten zijn dan helemaal niet te zien
zo klein. Dan zou op deze schaal Pluto maar liefst zo'n 17
meter daar vanaf staan!!!!!! Een plaatje van het zonnestelsel in
een populair wetenschappelijk tijdschrift zou dan moeten bestaan
uit zo'n 80 A4-tjes die uitgevouwen moeten worden!
Op de eerste kan de zon staan ter grootte van een doperwt, op de
laatste het stipje Pluto (straal 0,02 mm). De eerste 4
planeten zijn dan een paar verdwaalde stipjes op de eerste drie
A4-tjes van de 80.
Toch een heel ander beeld dan het plaatje hierboven,
nietwaar.......?
|
